Het kan dus zijn dat op een bepaalde dag, onze kinderen ook belast worden met psoriasis. Ze zijn door onze genen er erfelijk mee belast. Hoe een kind op de aandoening gaat reageren, hangt grotendeels af hoe wij er zelf mee omgaan en wat we onze kinderen leren.
Tracht als psoriasislijder een voorbeeld te zijn voor je kind. Als wij het probleem niet gaan opblazen maar het gewoon accepteren als een deeltje van onze persoonlijkheid zal het kind net zo doen en net zo handelen.
Ieder kind, maar psoriasiskinderen in de eerste plaats hebben nood aan een hechte band met de gezinsleden. Het lichamelijk contact, het geknuffeld worden is heel belangrijk. Het kind moet ondervinden dat zijn «vieze» huid niet als vies wordt ervaren. Dit zal zijn zelfvertrouwen versterken.
Vanzelfsprekend zullen we de neiging hebben een kind met psoriasis te gaan vertroetelen of over te beschermen. Ik meen dat we er beter aan doen het kind aan te moedigen om zoveel mogelijk als andere kinderen te doen.
Sommige ouders zullen hun kind voortdurend berispen wanneer ze aan hun plaques gaan krabben. Het is aan te raden de nagels kort te houden. Op die manier kunnen zij minder schade aanrichten. Uit ervaring van ouders leren wij, dat wanneer kinderen vrij hun gang mochten gaan, het krabben vanzelf verminderde. We kunnen ook trachten bij het krabben hun aandacht af te leiden. Proberen we ook het kind aan te sporen tot wrijven i.p.v. krabben.
Begin al vrij vlug met de verzorging van de plaques over te laten aan het kind zelf. Het zal zich minder afhankelijk voelen.
Het is onze plicht onze kinderen zo objectief en zo goed mogelijk voor te lichten. Als ze zelf weten wat er aan de hand is, zullen zij er zich ook beter mee kunnen verzoenen en de ziekte aanvaarden. Een kind heeft immers een groot aanpassingsvermogen.
De omgeving en vooral de leraars op school moeten op de hoogte zijn van de ware aard van psoriasis. Zo kunnen pijnlijke reacties van medeleerlingen vermeden of tijdig opgevangen worden door de leerkrachten. De leerkracht kan dan ook ingrijpen bij negatieve reacties.
Het spreekt vanzelf dat er de nadruk moet op gelegd worden dat het psoriasiskind geen uitzondering mag vormen omwille van zijn aandoening en er voordelen mee zou genieten op school vb. vrijstelling van zwemmen of andere sporten. Leven betekent voor psoriasispatiënten leren aanvaarden en leren leven met psoriasis. Als we met onszelf hierover in het reine zijn gekomen hebben we reeds een hele stap in de goede richting gezet. Als optimist zeg je dan: Het is maar psoriasis want je kan het behandelen.